दोषी समाजका निर्दोष डाक्टर !!

wifi on गरेर facebook खोल्ने बित्तिकै news feed मा आयो चरिकोटको घटना । पढे । सार्‍है दुख लाग्यो, डाक्टरको जिन्दगी देखी । जहाँ प्रशासनको अगाडि दिनरात बिरामीको सेवामा खटेका डाक्टरलाई कुकुर सरह व्यबहार गरिन्छ । भिडियो हेरे, त्यहा उच्चारण भएका हरेक शब्दले मनमा गएर घोचे । बिरामीको मृत्यु भयो, त्यसमा म दुखी छु । शोकाकुल परिवारलाई धैर्यधारण गर्ने शक्ति दिउन भनेर भगवान संग प्राथना गर्दछु । अन्तिम वाक्य "मेरो छोरालाई त मार्नु भयो, अरुको छोराछोरिलाई नमार्नु" गएर कानमा ठोक्किन साथ मनमा अमिलो पस्यो । मैले बुझे अनुसार बिस्कुट खाएर aspiration भयो, cyanosis देखियो अनि बच्चाको मृत्यु भयो ।  ल अब भन्नुस्, बिस्कुट नै मृत्युको कारण थियो भने, यसमा डाक्टरको के दोष ? त्यो समाचारको तल लेखिएका कमेन्ट पढे । बिचारा नेपालि जनता, कति अबुझ छन् । बिनाकारण निर्दोष डाक्टरलाई गाली गर्दैछन्, फाँसी सम्म्को कारबाहीको माग गर्दै । हरेक नागरिकले यो बुझ्न जरुरी छ कि, कुनै डाक्टरले जानिजानी बिरामी मार्दैन । डाक्टर मानिस हो, भगवान हैन । मानिस भएर गल्ती हुँदै हुदैन भन्ने हुदैन । केहिलेकाही सानोतिनो गल्ती भइरहेको हुन्छ । तर चरिकोटको घटनामा डाक्टरको दोष केलाउदा पनि भेट्टाउन गाह्रो पर्छ । गल्ती नै भए पनि, forensic report र छानबिन समितिले गल्ती औल्याउथ्यो, त्यसपछिका कानुनी प्रक्रिया थिए, त्यसको बाटो रोज्न सकिन्थ्यो । तर आक्रोशित भिड नियन्त्रण गर्न, प्रशासनले निर्दोष डाक्टरको या भनौं सम्पुर्ण चिकित्सा पेशाको खिल्ली उडाउदै आत्मसम्मानमा चोट पुग्न दिन हुने थिएन ।

त्यही समाचारको तल आर्को समाचार थियो, "धादिङमा जिप दुर्घटना, २०को मृत्यु, ११जना घाइते" । समाचार पढे, त्यो लिन्कमा लेखिएका कमेन्ट पढे । सहानुभूति दिने खालका, अत्यन्त मार्मिक कमेन्टहरु थिए । त्यसमा ड्राइभर या यातायात व्यावसायीको पो गल्ती थियो कि, कसैले मुख खोलेको देखिएन । र सोचे अब भोलिको समाचार यस्तो पनि हुनसक्छ, "धादिङमा भएको जिप दुर्घटनामा भएका गम्भीर घाइतेको उपचारका क्रममा डाक्टरको लापरबाहीका कारण मृत्यु "

दुबैमा मानिसको ज्यान गएको छ । मृत्युबरण गर्ने को संख्या फरक छ । एउटा बचाउन खोज्दा खोज्दै नसकेको र अर्को जे सुकै होला, ड्राइभरको गल्ती, खराब मौसम, जोखिम बाटो । आक्रोश त दुबै तिर पोख्न पर्ने नि सर्बसाधरणले, तर सधै दोष डाक्टरको मात्र औल्याइन्छ । किनभने यातायात व्यावसायिको संघ बलियो छ । कसैले औला उठाउन सक्दैन ।

धादिङको घटनाको कारण र सत्यता के होला आफ्नो ठाउमा छ, तर चरिकोटमा डाक्टरलाई बिना गल्ती अमानविक ढंगले, जबर्जस्ती सार्वजनिक माफी माग्न लगाई, भिडियो भाइरल बनाए जस्तै जबर्जस्ति यात्रु कोचेर, सिन्डिकेटलाई अंगालोमा राखेर धेरै दुर्घटना निम्त्याउने यातायात व्यावसायिलाई त्यसरी नै सार्वजनिक माफी माग्न लगाउन आवाज उठाउने कोहि सर्वसाधारण छ ? छैन । किनभने बलियो छ त्यो संगठन । गुन्डागर्दी गर्ने, दादागिरी चल्ने । तर डाक्टरहरुको संगठन लुते छ । आफ्नो सदस्यलाई पनि उचित सुरक्षा दिन नसक्ने । धेरै पढेलेखेका, शान्त स्वभावका, आवाज नउठाउने, बोल्न डराउने , कसैको कुभलो नचिताउने, धेरै सोझा । त्यसैले त समाजले हेप्न खोज्छ । सोझा देखेर नै दोष सबै डाक्टर माथी नै थुपार्न खोज्छ ।

कहिलेसम्म यस्तो ? के हामी साच्चै कमजोर हौ त ? गल्ती नहुदा पनि सधै गल्ती स्विकार्नौ पर्ने हो ? दिनरात तिनैको लागि काम गर्दा, सधै तिनैबाट गाली बैज्येती खपिरहनु पर्ने हो ? सधै हेपिएरै बस्नु पर्ने हो ? सधै दबिएदै बस्नु पर्ने हो ? आखिर कहिलेसम्म ??